Την αγωνιστική περίοδο 1995-1996, ο Παναθηναϊκός κατέκτησε τον πρώτο του Ευρωπαϊκό τίτλο και μάλιστα τον κορυφαίο το Κύπελλο Πρωταθλητριών….
Η μεγάλη στιγμή για τον Παναθηναϊκό ήρθε την αγωνιστική περίοδο 1995-1996, όταν κατέκτησε τον πρώτο του ευρωπαϊκό τίτλο και μάλιστα τον κορυφαίο το Κύπελλο Πρωταθλητριών. Για να φτάσει στο final-four των Παρισίων, η ομάδα του Μπόζινταρ Μάλκοβιτς πέτυχε 11 νίκες και υπέστη 6 ήττες στους προκριματικούς γύρους.
Στον πρώτο ημιτελικό του φάιναλ-φορ (9 Απριλίου 1990), που έγινε στο Παλέ Ντε Μπερσί, ο Παναθηναϊκός επικράτησε εύκολα της αναγεννημένης ΤΣΣΚΑ Μόσχας με 81-71.
Στον άλλο ημιτελικό, η Μπαρτσελόνα επικράτησε της αιώνιας αντιπάλου της Ρεάλ Μαδρίτης με 76-66.
Οι δύο νικήτριες, πρωτάρες σε τελικό, τέθηκαν αντιμέτωποι στις 11 Απριλίου και πράσινοι κατέκτησαν το πολυπόθητο τρόπαιο, νικώντας σ’ ένα συγκλονιστικό παιγνίδι τους μπλαουγκράνα με 67-66. Ο αγώνας κρίθηκε στα τελευταία τέσσερα δευτερόλεπτα, όχι με καλάθι, αλλά με την πολυσυζητημένη τάπα του αιώνα, όπως αποκλήθηκε το αντικανονικό κόψιμο του Στόγιαν Βράνκοβιτς επί του Μοντέρο, που ήταν μόνος φάτσα με το καλάθι, έτοιμος να χαρίσει το κύπελλο στους καταλανούς. Είχαν προηγηθεί μία σειρά διαιτητικών λαθών εις βάρος του Παναθηναϊκού, προτού φθάσουμε στην επίμαχη φάση.
Τίποτα δεν προδίκαζε τη συγκλονιστική εξέλιξη που θα είχε ο αγώνας. Το τριφύλλι, 3 λεπτά και 11 δευτερόλεπτα πριν από το φινάλε, ήταν μπροστά με 11 πόντους. Με αντεπίθεση διαρκείας και εκμεταλλευόμενη τα πράσινα λάθη, η Μπαρτσελόνα κατάφερε να μειώσει στον πόντο, προτού εμφανισθεί το Χέρι του Θεού.
Ο τίτλος που κατέκτησε ο Παναθηναϊκός ήταν ο πρώτος για ελληνική ομάδα, μετά από έξι αποτυχημένες προσπάθειες στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση μπάσκετ της Ευρώπης. Στηρίχθηκε στο πάθος και την οικονομική συνεισφορά του Παύλου Γιαννακόπουλου, το καθαρό μυαλό του κόουτς Μπόζινταρ Μάλκοβιτς, την προσωπικότητα του Ντομινίκ Γουίλκινς, το θράσος του νεαρού Αλβέρτη, την εμπειρία του Παναγιώτη Γιαννάκη και στον από μηχανής θεό Στόγιαν Βράνκοβιτς.
Στον τελικό αγωνίστηκαν οι: Αλβέρτης 17, Βουρτζούμης 2, Οικονόμου 10, Κόρφας 4, Γιαννάκης 9, Σταυρακόπουλος 9, Βράνκοβιτς (9 ρ.- 4 κ.), Ουίλκινς 16 (10 ρ.), Μυριούνης και Πετσάρσκι. Ο μέγας Ντομινίκ Ουίλκινς ανακηρύχθηκε πολυτιμότερος παίκτης του φάιναλ φορ, έχοντας πετύχει συνολικά 51 πόντους.
Το 1996 αποτέλεσε την αφετηρία της σύγχρονης δυναστείας του Παναθηναϊκού στο εγχώριο και διεθνές μπάσκετ, που συνεχίζεται ως τις μέρες μας.