Τάκης Παπέττας και Κούλλης Παντζιαράς τα λένε με καφεδάκι.
Χρίστος (Τάκης) Παπέττας :
Τι να πει πραγματικά κανείς για τον Τάκη Παπέττα. Γεννήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 1953 (71 ετών) στην Λευκωσία.
Ο Παπέτας ξεκίνησε να αγωνίζεται σε ηλικία δεκατριών ετών από τον Αχιλλέα Καϊμακλίου. Στην συνέχεια αγωνίστηκε στον ΑΣΙΛ Λύσης ενώ σε ηλικία δεκαέξι ετών έγινε ο νεαρότερος ποδοσφαιριστής που αγωνίστηκε ποτέ στην Εθνική Κύπρου. Αγωνίστηκε επίσης στον Ολυμπιακό Λευκωσίας ενώ ξεκάθαρα το τότε Κυπριακό ποδόσφαιρο ήταν πολύ λίγο μπροστά στις ικανότητες του. Το 1976 έπαιξε στον Άρη Θεσσαλονίκης με εξαιρετικά αποτελέσματα, Στην συνέχεια στην Καστοριά , στον Εδεσσαϊκό και στην Νίκη Βόλου αφήνωντας σε κάθε ομάδα την καλύτερη εντύπωση. Επιστρέφει στην Κύπρο και στον Ολυμπιακό Λευκωσίας το 1982-83 ενώ αγωνίζεται στην συνέχεια και στον Ροτσίδη Μάμμαρι.
Αναλαμβάνει το 1984 την ΟΧΕΝ Περιστερώνας έχοντας δύο ρόλους, εκείνο του προπονητή και ταυτόχρονα του ποδοσφαιριστή. Αναλαμβάνει στην συνέχεια τον Κεραυνό Στροβόλου και τον ΑΠΟΠ Παλαιχωρίου. Αποσύρθηκε από την ενεργό δράση έχοντας σκοράρει περισσότερες από 145 φορές και έχοντας χρηστεί διεθνής σε 17 παιχνίδια της Εθνικής ομάδας της Κύπρου.
Κούλλης Παντζιαράς :
Ο Κούλλης Παντζιαράς ξεκίνησε από την ομάδα του χωριού του, την ΑΤΕ-ΠΕΚ Σκυλλούρας,όπως και τα αδέλφια του,και πήρε φυσιολογικά τον δρόμο για τους γαλαζοκίτρινους αφού το ταλέντο του ξεχώριζε.
Ο Ανδρέας Λαζαρίδης είναι αυτός που τον προώθησε στα 16 του χρόνια , μετά το 1974, και η πορεία του ήταν εντυπωσιακή. Έκανε ντεμπούτο κατά του ΑΣΙΛ και στην καριέρα του έπαιξε σε όλες σχεδόν τις θέσεις. Βέβαια ο κόσμος τον θυμάται ως αμυντικό χαφ και δεξιό αμυντικό αφού εκεί ήταν οι περισσότερες συμμετοχές του.
Ο Κούλλης έπαιξε με τα δύο μεγαλύτερα αδέλφια του στην ίδια ενδεκάδα, πιο πολύ με τον Νίκο αφού ο Γιώργος είχε φύγει μετεγγραφή για τον Άρη Θεσσαλονίκης. Πανηγύρισε την κατάκτηση τεσσάρων πρωταθλημάτων( 1980,1986,1990,1992) και τεσσάρων κυπέλλων(1976,1978,1979,1984).
Ο Κούλλης ήταν ένα πραγματικό μηχανάκι μέσα στο γήπεδο ξεχωρίζοντας για το πάθος,τη δύναμη και την τεχνική του κατάρτιση, ενώ είχε και πολύ δυνατό σουτ σημειώνοντας και σημαντικά τέρματα. Από το 1987 μέχρι το 1992 ήταν αρχηγός του ΑΠΟΕΛ και αποχώρησε μετά από 18 χρόνια παρουσίας σαν πρωταθλητής. Τίμησε κατά τον καλύτερο τρόπο τη φενέλλα του ΑΠΟΕΛ και συνέχισε την ένδοξη ιστορία και προσφορά της οικογένειας Παντζιαρά.
Όταν λοιπόν δύο θρύλοι του ποδοσφαίρου πίνουν καφεδάκι έχουν τόσα πολλά να θυμηθούν…