Γεννημένος στο Καιμακλί, με μια μπάλα στο χέρι ξεκινά σαν καλαθοσφαιριστής στον Αχιλλέα και στην συνέχεια στην Ομόνοια. Διακεκριμένος προπονητής, σε Κύπρο και εξωτερικό, με πολλές περγαμινές στην 20ετή πορεία του, ο Τόνις Κωνσταντινίδης ανοίγει τα χαρτιά του στο filathlos365.com.cy.
Μίλα μας για το ξεκίνημα σου σαν καλαθοσφαιριστής. Πώς προέκυψε;
«Η καταγωγή μου είναι από το Καϊμακλί. Όπως λένε όλοι χαριτολογώντας στο Καϊμακλί γεννιέσαι με μια μπάλα στο χέρι, λόγω της ύπαρξης τότε της μεγάλης ομάδας του Αχιλλέα Καϊμακλίου. Έτσι και εγώ θέλοντας και μη δεν θα μπορούσα να μην ασχοληθώ με αυτό το πολύ ωραίο άθλημα, ξεκίνησα προπονήσεις στον Αχιλλέα Καϊμακλίου στις ακαδημίες του συλλόγου όπως όλα τα μικρά παιδιά της περιοχής τότε. Απλά δεν φανταζόμουνα ποτέ ,ότι αυτό το άθλημα θα σημάδευε την ζωή μου τόσο έντονα και πολύ απλά θα γινόταν το επάγγελμα μου.»
Περιέγραψε μας τη πορεία σου σαν καλαθοσφαιριστής. Ποιες θεωρείς τις σημαντικότερες στιγμές;
«Όπως προανάφερα ξεκίνησα σε πολύ μικρή ηλικία στον Αχιλλέα Καϊμακλίου. Όμως η μεγάλη μου αγάπη για την ομάδα μου Ομόνοια Λευκωσίας, με οδήγησαν να πάρω την απόφαση να αγωνιστώ για αυτή την ομάδα στο μεγαλύτερο ποσοστό της καλαθοσφαιρικής μου καριέρας. Εκεί ανδρώθηκα ουσιαστικά καλαθοσφαιρικά , γνωρίσαμε με τους συμπαίκτες μου επιτυχίες και έφυγα από εκεί όταν θα έπρεπε να πάω για σπουδές στην Ελλάδα και στην Αθήνα για δυο χρόνια όπου εκεί αγωνίστηκα στην Γ’ Εθνική με την Ομάδα των Σουρμένων, μια απίστευτη μπασκετική εμπειρία όπου με βελτίωσε σε μεγάλο βαθμό και ως καλαθοσφαιριστή.
Επιστρέφοντας πίσω στην Κύπρο ,ενσωματώθηκα ξανά στην Ομόνοια , για λίγο όμως, αφού μετά από επιθυμία δική μου, μεταγράφηκα στην ομάδα του Αχιλλέα Αγρού όπου τότε αγωνιζόταν στην Α’ Κατηγορία. Εκεί παρέμεινα για 3 συνολικά χρόνια, ενώ λίγο πριν ολοκληρώσω την καλαθοσφαιρική μου καριέρα, αγωνίστηκα για 6 μήνες περίπου και στον Αχιλλέα Καϊμακλίου».
Κύπριος τεχνικός με πολλές διακρίσεις, στην Κύπρο και το εξωτερικό. Πώς προέκυψε η ενασχόληση σου με την προπονητική; Περιέγραψε μας την εμπειρία σου στο εξωτερικό με σταθμό την Ουγγαρία.
«Η προπονητική ήταν η φυσιολογική εξέλιξη της αγάπης μου για το άθλημα. Ξεκίνησα δειλά-δειλά να ασχολούμαι με τα αναπτυξιακά τμήματα από τον καιρό που σπούδαζα στην Ελλάδα και αγωνιζόμουν στα Σούρμενα και ερχόμενος στην Κύπρο στις ακαδημίες της ΠΑΕΕΚ Κερύνειας και Ομόνοιας Λευκωσίας.
Από την Ομόνοια όμως μου δόθηκε και η μεγάλη ευκαιρία να ξεκινήσω ως πρώτος προπονητής στην Ανδρική ομάδα. Ήδη ήμουν δυο χρόνια προπονητής της εφηβικής ομάδας, όπου κατακτήσαμε και το μοναδικό τρόπαιο που έχει η καλαθοσφαιρική Ομόνοια, το κύπελλο Εφήβων την ίδια ώρα που διάνυσα την τελευταία χρονιά ως καλαθοσφαιριστής. Εκεί στα μέσα της χρονιάς η διοίκηση αποφάσισε όπως απομακρύνει τον τότε προπονητή της ομάδας λόγω κακών αποτελεσμάτων και στην θέση του αποφάσισαν να αναλάβω εγώ.
Από τότε μέχρι σήμερα λοιπόν έχουν συμπληρωθεί 20 χρόνια προπονητικής καριέρας σε Κύπρο και εξωτερικό. ΕΘΑ, ΑΠΟΕΛ, ΑΠΟΛΛΩΝ και ΑΝΟΡΘΩΣΗ τώρα οι ομάδες που δούλεψα στην Κύπρο με κατακτήσεις πολλών τίτλων(πρωταθλημάτων-κυπέλλων-Σούπερ Καπ) με διακρίσεις σε ομαδικό και ατομικό επίπεδο , κάτι που σιγά-σιγά με βοήθησε να αρχίσω να σκέφτομαι την ιδέα του εξωτερικού.
Εκεί προέκυψε μια ευκαιρία από την Ρουμανία(Ενερτζία Τάργκου Ζίου), όπου ουσιαστικά εκεί άλλαξε τελείως η προπονητική μου καριέρα λόγω της πολύ επιτυχημένης πρώτης χρονιάς που είχα εκεί με την ομάδα μου, σε Ρουμανία και Ευρωπαικές διοργανώσεις, ανοίγοντας ορίζοντες για μένα, για πιο μεγάλα πράγματα. Στην Ρουμανία έμεινα δυο σεζόν, αργότερα δούλεψα στο Κόσοβο(Πρίστινα), ακολούθως έγινα ο πρώτος Κύπριος προπονητής που δούλεψε στην Α1 Ελλάδας, ένα από τα πιο μεγάλα πρωταθλήματα της Ευρώπης, στην ομάδα του Ρεθύμνου, καθώς και την 4άχρονη παρουσία μου στην Ουγγαρία και σε μια από τις μεγαλύτερες δυνάμεις του Ούγγικου μπάσκετ την Κόρμεντ.
Στο μεσοδιάστημα προέκυψε ακόμη μια παρουσία μου στο Ρουμάνικο Πρωτάθλημα, σε ένα επίσης τεράστιο σύλλογο, την Ντιναμό Βουκουρεστίου.
Επίσης πέραν από ομοσπονδιακός προπονητής της Εθνικής Κύπρου, διετέλεσα και για μια διετία και προπονητής της Εθνικής Αλβανίας.»
Απόλλων Γερίου και Τόνης Κωνσταντινίδης. Μια συνεργασία που συνεχίζεται. Ποιοι είναι οι στόχοι της Ακαδημίας; Πως θα περιέγραφες τους σημερινούς νεαρούς καλαθοσφαιριστές;
«Προσωπικά ως άνθρωπος κέρδισα πάρα πολλά πράγματα από την καλαθόσφαιρα. Και πάντοτε ήταν στο μυαλό μου, με τις γνώσεις μου, τις γνωριμίες μου, τις εικόνες που κέρδισα τόσα χρόνια στο Εξωτερικό, να δημιουργήσω κάτι δικό μου στην Κύπρο, δίνοντας πράγματα πίσω στο άθλημα και σε αυτούς που ασχολούνται ή θέλουν να ασχοληθούν με αυτό.
Έτσι με συνεργασία με τον σύλλογο ΑΠΟΛΛΩΝ Γερίου, ξεκινήσαμε δειλά-δειλά, να δημιουργούμε μια ακαδημία, η οποία να προσφέρει οργάνωση, επαγγελματισμό , μεθοδολογία και σωστή καλαθοσφαιρική εκπαίδευση, σε όσα παιδιά και οικογένειες μας εμπιστεύονται. Μια προσπάθεια που πραγματικά αγκαλιάστηκε τόσο στην περιοχή του Γερίου, Λατσιών, Καλλιθέας, Δάλι και Αγλαντζιά, εμ αποτέλεσμα η ακαδημία μας αυτή την στιγμή να έχει 170 εγγεγραμμένα παιδιά, αγόρια και κορίτσια, από 5-17 χρόνων. Ένας αριθμός ο οποίος καθιστά την ακαδημία μας μια από τις μεγαλύτερες στην Κύπρο και διατηρώντας συνολικά 7 αγωνιστικά τμήματα(Κ-8, Κ-10, Κ-12, Κ-14, Κ-16 με 2 ομάδες, Κ-18 και Κ-14 κορίτσια) τα οποία αγωνίζονται στα πρωταθλήματα της Κυπριακής ομοσπονδίας καλαθοσφαίρισης»
Τι θα συμβούλευες ένα νεαρό παιδί το οποίο θέλει να ασχοληθεί με το άθλημα του μπάσκετ;
«Μα να το κάνει άμεσα. Να το γνωρίσει μέσα από την προπόνηση να το αγαπήσει και θα δει ακολούθως την μαγεία αυτού του αθλήματος, το οποίο θα τον καθοδηγεί σε σωστές και υγιείς γραμμές ακόμη και στην καθημερινή του ζωή εξ’ ολοκλήρου.
Αυτό το άθλημα και σε όσους το αγαπήσουν πραγματικά, θα είναι ορόσημο για όλη τους την ζωή»
Τι νομίζεις χρειάζεται η Κυπριακή Καλαθόσφαιρα για να βελτιωθεί ακόμη περισσότερο;
«Η Κυπριακή καλαθόσφαιρα αυτή την χρονική στιγμή που μιλάμε αντιμετωπίζει πάρα πολλά προβλήματα. Τόσο σε θέματα υποδομής όσο και σε θέματα οργάνωσης και μακροχρόνιου πλάνου. Ταπεινή μου γνώμη είναι ότι πρέπει να δοθεί περισσότερη σημασία στις αναπτυξιακές ηλικίες με μακροχρόνιο πλάνο που πρέπει να ακολουθηθεί κατά γράμμα και να είναι υπεύθυνοι γι’ αυτό άτομα που να γνωρίζουν το αντικείμενο πραγματικά και όχι παράγοντες που να εξυπηρετούν συμφέροντα.
Εάν θέλουμε να προχωρήσει εκεί που ονειρευόμαστε όλοι η Κυπριακή καλαθόσφαιρα, πρέπει πραγματικά να δούμε και να δουλέψουμε στην βάση του αθλήματος και όχι για την… «βιτρίνα» και τα show.
Η ομοσπονδία πρέπει να καταλάβει ότι για να γίνει αυτό, πρέπει να τοποθετηθούν άτομα σε καίριες θέσεις που να γνωρίζουν από πρώτο χέρι τι σημαίνει καλαθοσφαίριση και πως πρέπει να δουλέψεις γι΄ αυτήν».
Ποιο Κύπριο καλαθοσφαιριστή ξεχωρίζεις σήμερα και ποιο ξένο ο οποίος αγωνίζεται στην Κύπρο;
«Μου αρέσει πάρα πολύ ο Φίλιππος Τίγκας του Κεραυνού. Αυτή την στιγμή είναι ότι καλύτερο διαθέτουμε ως Κυπριακή Καλαθοσφαίριση. Θεωρώ ότι αυτό το παιδί θα φτάσει πολύ ψηλά. Από την κατηγορία των ξένων, θεωρώ ότι από την περσινή χρονιά και συνεχίζει και φέτος να κάνει την διαφορά, είναι ο Τόκι Μπράουν της ΑΕΚ Λάρνακας»
Ποιο είναι το ίνδαλμα σου από τον χώρο της καλαθόσφαιρας;
«Ως καλαθοσφαιριστή θαύμαζα πάντοτε τον Παναγιώτη Γιαννάκη για το πάθος την ενέργεια και την αγωνιστικότητα του μέσα στους αγωνιστικούς χώρους. Και ως
καλαθοσφαιριστής και ως προπονητής αργότερα. Προπονητικά θαυμάζω πολλούς από τους κορυφαίους του είδους και προσπαθώ να πιάνω στοιχεία της δουλειάς τους και τω