Γεννήθηκε το 1910 στην Πάφο από μια αγροτική οικογένεια. Στα 14 του χρόνια άφησε το σχολείο και μετακόμισε στην Αθήνα.
Εργαζόταν στην “Ηλεκτρική Εταιρεία” αλλά δεν σταμάτησε ν΄ασχολείται με το τρέξιμο.
Έτρεχε για λογαριασμό του Παναθηναϊκού Αθλητικού Ομίλου.
Ακολούθησε μια λαμπρή καριέρα όπου ξεπέρασε την επίδοση του μεγαλύτερου Έλληνα δρομέα, του Σπύρου Λούη, η οποία κρατούσε 40 χρόνια.
Ο ίδιος ο Λούης του είπε όταν κατέρριψε το ρεκόρ του: “Παιδί μου Στέλιο, να τρέχεις πάντα γιατί εμείς οι Έλληνες γεννηθήκαμε για να τρέχουμε. Μόνο έτσι καταφέραμε να ζήσουμε τόσους αιώνες”.
Πήρε μέρος στους Βαλκανικούς αγώνες και το 1936 έτρεξε στους Ολυμπιακούς αγώνες.
Το 1938 στον Μαραθώνιο της Βοστώνης δεν μπόρεσε όμως να τερματίσει αφού τα πόδια του μάτωσαν από τα καινούρια παπούτσια που του αγόρασαν οι Ομογενείς αφού εκείνος δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να αγοράσει.
Το 1946 πήγε και πάλι στην Βοστώνη. Για να μπορέσει να ταξιδέψει, πούλησε έπιπλα από το σπίτι του ενώ τα εισιτήρια του τα αγόρασε η Ηλεκτρική Εταιρεία.
Φτάνοντας στην Βοστώνη ήταν τόσο αδύνατος που οι γιατροί του έβαλαν να υπογράψει υπεύθυνη δήλωση ότι φέρει ο ίδιος την ευθύνη αν του συμβεί οτιδήποτε κατά την διάρκεια του αγώνα.
Τους πέρασε όλους κάνοντας νέο ρεκόρ που διατηρούσε μέχρι την δεκαετία του 1960.
Η Ελλάδα μαστιζόταν από τις Εμφύλιες διαμάχες, όμως ο Κυριακίδης επέστρεψε στις 23/5/1946 στην Βοστώνη.
Στην πόλη της Βοστώνης έχει στηθεί άγαλμα που τον απεικόνιζε να τρέχει και δίπλα του να στέκεται ο Σπύρος Λούης.