Ο Διεθνής αθλητής της χειροσφαίρισης περιγράφει το ξεκίνημα του από την ομάδα του Cyprus College και την πορεία του μέχρι την σημερινή συμμετοχή του στην Ομάδα του Αποέλ. Θίγει το καυτό θέμα της στασιμότητας του handball στην Κύπρο και τονίζει το μερίδιο ευθύνης που αναλογεί στους αρμόδιους φορείς και ειδικά στην Ομοσπονδία Χειροσφαίρισης.
Σε ποιά ηλικία ξεκίνησες την ενασχόληση με το άθλημα της χειροσφαίρισης και από πού? Πώς προέκυψε;
Ξεκίνησα το άθλημα στην ηλικία των 11 ετών. Τέλη της δεκαετίας του 90’ όπου και μεγάλωσα, το άθλημα της χειροσφαίρισης στα δημοτικά σχολεία ήταν ιδιαίτερα δημοφιλές κυρίως λόγο των σχολικών τουρνουά που διοργανώνονταν. Αφού λοιπόν μου είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον το συγκεκριμένο άθλημα είχα γίνει μέλος της σχολικής ομάδας χειροσφαίρισης του δημοτικού της Αγίας Μαρίνας Στροβόλου όπου και λάβαμε μέρος στο Παγκύπριο τουρνουά. Κάπου εκεί ο κύριος Γιώργος Αχνιώτης ο οποίος εκτελούσε χρέη “scouter” με είχε πλησιάσει με σκοπό να με παροτρύνει να ενσωματωθώ στις προπονήσεις της ακαδημίας της ομάδας του Cyprus College και νυν European University of Cyprus. Όπως και έπραξα.
Σαν παιδί, μαθητής με υποχρεώσεις, ποιά προβλήματα συνάντησες τόσο κατά τις προπονήσεις όσο και κατά τους αγώνες. Ποιούς είχες δίπλα σου;
Λόγο των καθημερινών υποχρεώσεων σαν μαθητής κάποιες εβδομάδες οι προπονήσεις χάνονται. Οπόταν αυτό έχει αντίκτυπο στις επιδόσεις, στην ανάπτυξη αλλά και στην γενικότερη βελτίωση. Ο απόλυτος συνδυασμός των δύο, εκπαίδευση και καθημερινές προπονήσεις είναι τα εμπόδια που συναντά ένας αθλητής σε πιο νεαρή ηλικία. Ο ελεύθερος χρόνος μειώνετε αρκετά οπόταν εδώ παρουσιάζονται και οι πρώτες “θυσίες” που πρέπει να γίνουν και που συνήθως κάπου εδώ “χάνονται” πολλά ταλέντα και γενικότερα αθλητές. Εγώ προσωπικά είχα την απόλυτη στήριξη και την ενθάρρυνση από την οικογένεια μου. Με τα σημερινά δεδομένα που επικρατούν στο κομμάτι της εκπαίδευσης το να συνδυαστούν στο απόλυτο τα δύο τους (εκπαίδευση και σωστά δομημένη εβδομαδιαία προπόνηση) κακά τα ψέματα είναι αρκετά δύσκολο. Εάν ποτέ θελήσουμε να κάνουμε σαν χώρα το επιπλέον βήμα παραπάνω στο κομμάτι αθλητισμός και επιδόσεων, τότε το συγκεκριμένο κομμάτι απαιτεί καινοτόμες αλλαγές και μεγάλες βελτιώσεις. Για να μπορέσει ένας αθλητής να φτάσει μεγαλώνοντας σε ένα καλό και ψηλό επίπεδο αποδόσεων, απαιτείται από μικρές ηλικίες συστηματική και σωστή προπόνηση το οποίο δυστυχώς σήμερα έρχεται σε σύγκρουση με το κομμάτι ιδιαίτερα μαθήματα κτλ.
Περιέγραψε μου την πορεία σου στο άθλημα από το ξεκίνημα σου μέχρι σήμερα.
Όπως έχω προαναφέρει έχω ξεκινήσει την καριέρα μου στις ακαδημίες της ομάδα του Cyprus College (σημερινό European University of Cyprus) το 1997 σε ηλικία 11 χρονών. Μέλος της εθνικής ομάδας από μικρές ηλικίες μέχρι και το 2022. Ήμουν μέλος της ομάδας του EUC μέχρι και το 2019, (με μία μικρή παρένθεση κάποιων μηνών). Εκεί έχω περάσει τα περισσότερα χρόνια της καριέρας μου. Για πολλά χρόνια η κατάκτηση του πρωταθλήματος ήταν ένας μονόλογος της ομάδας την ΣΠΕ Στροβόλου. Ένα από τα επιτεύγματα της τότε ομάδα μας του Cyprus College ήταν το ότι όχι μόνο καταφέραμε να σπάσουμε το κατεστημένο της ΣΠΕ Σ. αλλά καταφέραμε να εδραιωθούμε σαν σταθερή συνδιεκδικήτρια ομάδα αλλά και να πανηγυρίσουμε και αρκετές κατακτήσεις πρωταθλημάτων και κυπέλων. Το πιο μεγάλο μου επίτευγμα είναι που είχα την τύχη μέσω της συγκεκριμένης ομάδας να γνωρίσω ανθρώπους που σήμερα θεωρώ οικογένεια μου. Αποχωρώντας το 2019 από την ομάδα του EUC συνεχίζω την καριέρα μου στην σχετικά νεοσύστατη ομάδα της Sabbianco Ανόρθωσης όπου με το πάθος και το πείσμα του προέδρου της ομάδας Ανδρέα Ανδρέου κατάφερε να χτίσει ένα πάρα πολύ δυνατό σύνολο που μονοπωλεί τους τίτλους. Πέραν των εγχώριων επιδόσεων και επιτυχιών, την χρονιά 2020-2021φτάσαμε ένα βήμα πριν τον τελικό Ευρωπαϊκής διοργάνωσης αποκλείοντας πολύ ανταγωνιστικές ομάδες, επίδοση ρεκόρ για τα κυπριακά δεδομένα. Προσωπικά δεν θα ξεχάσω την εκτός έδρας μας νίκη απέναντι στην Τούρκικη Beykoz BLD SK μέσα στην Κωνσταντινούπολη, παιχνίδι ιδιαίτερο από πολλές απόψεις. Την τρέχουσα αγωνιστική περίοδο αγωνίζομαι στην ομάδα του ΑΠΟΕΛ και έχουμε σαν στόχο να ανεβάσουμε την ομάδα όσο πιο ψηλά γίνεται και να φτάσει εκεί που αρμόζει το εκτόπισμα και το όνομα αυτού το σωματείου.
Τι εισηγήσεις θα ήθελες να μεταφέρεις μέσω της σελίδας μας στους αρμόδιους φορείς να υιοθετήσουν ή να βελτιώσουν έτσι ώστε το άθλημα της χειροσφαίρησης να ανέβει επίπεδο και να ακολουθείται από περισσότερα παιδιά;
Λυπάμαι πολύ που θα το αναφέρω αλλά το άθλημα μας είναι εδώ και πολλά χρόνια στάσιμο χωρίς την παραμικρή βελτίωση και πρόοδο. Έχουμε αρκετά παραδείγματα χώρων παρόμοιου εκτοπίσματος με το δικό μας και όχι μόνο και κατάφεραν μέσα σε μόλις μερικά χρόνια μεθοδικά και με σκληρή δουλειά να διακριθούν και να πάρουν το άθλημα ένα βήμα πάρα πέρα. Ένα ωραίο παράδειγμα είναι το εθνικό συγκρότημα της Εθνικής Ελλάδος όπου τον ερχόμενο Γενάρη θα αγωνιστεί στην τελική φάση του EURO 2024. Κατά την άποψη μου, πνεύμονες για όλα τα αθλήματα θα πρέπει να είναι οι ακαδημίες. Η ομοσπονδία μαζί με τα σωματεία πρέπει να επενδύσουν στις ακαδημίες δημιουργώντας τους νέους αθλητές/πρωταγωνιστές του αύριο.
Ποιούς θεωρείς σήμερα στον Κυπριακό χώρο σαν τους καλύτερους αθλητές χειροσφαίρισης;
Ιούλιος Αργυρού, Γιώργος Παπακυπριανού, Βασίλης Δημοσθένους και Χριστόφορος Νούνγκοβιτς είναι οι αθλητές που ξεχωρίζω. Είναι όλοι τους αθλητές με πολύ ταλέντο, με πολλές ώρες προπονήσεις στις πλάτες τους και έχουν αγωνιστεί όλοι τους εκτός Κύπρου με επιτυχία. Θα ήταν παράληψη μου να αναφέρω πως κατά την άποψη μου ο καλύτερος Κύπριος παίχτης χειροσφαίρισής διαχρονικά είναι ο Μάριος Ευσταθιάδης έχοντας μία τεράστια καριέρα σε Κύπρο, Ελλάδα και Γερμανία.
Τι μήνυμα θα ήθελες να δώσεις σε γονείς και παιδιά τα οποία επιθυμούν να ασχοληθούν με το handball;
Να του δώσουν μία ευκαιρία παρακολουθώντας και προσπαθώντας να αντιληφθούν το τι βλέπουν. Δυστυχώς η χειροσφαίριση είναι ένα πολύ υποτιμημένο άθλημα στο νησί μας. Είμαι σίγουρος πως ο οποιασδήποτε αφήσει στην άκρη τις πιθανές προκαταλήψεις περί του αθλήματος και ζήσει για λίγο την ένταση και το θέμα που προσφέρει τότε θα το αγαπήσει.