Η πρωτοπόρος αλλά μια από τις διασημότερες αθλήτριες στον κυπριακό και τον ελλαδικό χώρο. Γεννήθηκε στη Λεμεσό στις 6 Απριλίου 1914. Πέθανε στις 20 Ιουνίου 2011.
Ήταν κόρη του γνωστού πολιτευτή και για δεκαετίες προέδρου του Γυμναστικού Συλλόγου «Ολύμπια» Λεμεσού Νικολάου Κλ. Λανίτη, που ήταν και ο ίδιος αθλητής. Η Δομνίτσα οδηγήθηκε από τον πατέρα της, από τα παιδικά της χρόνια, στον αθλητισμό.
Πρωτοεμφανίστηκε (Βλέπε Ψηφιακός Ηρόδοτος -Αρχείο ΡΙΚ) στους στίβους το 1928 όταν για πρώτη φορά στο πρόγραμμα των Παγκυπρίων αγώνων, που έγιναν στη Λάρνακα, περιελήφθησαν δυο γυναικεία αγωνίσματα (άλμα εις μήκος και άλμα εις ύψος) στα οποία κέρδισε την πρώτη θέση. Το 1932 ακολούθησε τον πατέρα της στην εξορία, μετά τα Οκτωβριανά, και εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα μαζί με τις αδελφές της Ολυμπία και Ισμήνη. Μαζί με τη μικρή της αδελφή Ισμήνη και με άλλες τέσσερις αθλήτριες (Μπεναρδή, Στεργίου, Ρημάκη και Καν) δημιούργησαν το ελληνικό γυναικείο αθλητικό τμήμα.
Με την άφιξή της στην Αθήνα η Δομνίτσα Λανίτου καθιερώνεται σαν πρωταθλήτρια. Σε κάθε της συμμετοχή δημιουργεί πανελλήνιες επιδόσεις στα άλματα (μήκος, ύφος), στους δρόμους (60,80, 100, 200 μ.) και στα εμπόδια (80 μ.). Περισσότερο από 30 φορές κατέρριψε τις ελληνικές επιδόσεις. Στους Πανελληνίους αγώνες του 1932 κέρδισε πέντε πρώτες νίκες με τρεις νέες ελληνικές επιδόσεις, η δε αδελφή της τρεις πρώτες και μια δεύτερη. Τον ίδιο άθλο πέτυχε και το 1934 ενώ το 1935 οι πρώτες πανελλήνιες νίκες της αυξήθηκαν σε έξι.
Υπήρξε η πρώτη Ελληνίδα αθλήτρια που πήρε μέρος σε Ολυμπιακούς αγώνες (1936 και 1948).
Για την αθλητική της ικανότητα, το ήθος και την ομορφιά της, της έχουν αφιερώσει κολακευτικά σχόλια ο Κωστής Παλαμάς, ο Σκίπης, η Μυρτιώτισσα, η Ταρσούλη κ.ά.
Χαρακτηριστικό αφιέρωμα για τη Δομνίτσα, που δίνει αυτούσιο τον χαρακτήρα της διάσημης αθλήτριας, με όλα τα ψυχικά και σωματικά προσόντα, δίνει ο Παύλος Παλαιολόγος με το ακόλουθο σχόλιό του το 1936:
Έχει το θάρρος της νεότητος, χωρίς να έχει την αυθάδειά της. Έχει τη συστολή, χωρίς να έχει τη σεμνοτυφία. Δεν χαμηλώνει τα μάτια, όσο τολμηρά και αν την κοιτάξετε, όσο αδιάκριτο και αν είναι το ερωτηματολόγιό σας. Αλλά ούτε και προκαλεί το βλέμμα της. Είναι ευθύ, απονήρευτο, χωρίς υπονοούμενα. Μένει γυναίκα και η αθλήτρια. Ό αθλητισμός ίσως να απομακρύνει τον ρομαντισμό. Η φυσιολογική γυναίκα, όμως, η μέλλουσα σύζυγος, η αυριανή γυναίκα, μένει ακέραια.
Το 1936, κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών αγώνων, γερμανικό περιοδικό είχε περιλάβει τη Δομνίτσα μεταξύ των πιο όμορφων αθλητριών της Ολυμπιάδας για να υποστηρίξει με άρθρο του πως ο αθλητισμός και η ομορφιά συμβαδίζουν.
Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου. Έτρεξε στα 80μ με εμπόδια και στα 100μ. προκρίθηκε στα ημιτελικά ως τρίτη από τη σειρά της με χρόνο 12.6». Στη συνέχεια όμως αποκλείστηκε.
Η Δομνίτσα τερμάτισε την αθλητική της σταδιοδρομία μετά την επιστροφή της από τους Ολυμπιακούς του 1948 (Λονδίνο), σύζυγος πλέον και μητέρα ενός παιδιού. Ποτέ όμως δεν σταμάτησε ν’ ασχολείται με τον αθλητισμό προσφέροντας συγχρόνως τις πολύτιμες υπηρεσίες της σε διάφορες Επιτροπές του ΣΕΓΑΣ
