Κορυφαίος αθλητής της γενιάς του. Ό,τι και να πεις για τον Παύλο Κοντίδη είναι λίγο. Ο αγαπημένος Ολυμπιονίκης της Κύπρου, ο οποίος πριν από λίγους μήνες έκανε περήφανο το νησί μας στους Ολυμπιακούς αγώνες του Παρισιού, κερδίζοντας το δεύτερο Ολυμπιακό μετάλλιο του, 12 χρόνια μετά το πρώτο. Δεν θα ξεχάσει ποτέ τον τερματισμό που έκλαιγε μαζί με τον προπονητή του, τις στιγμές με την οικογένεια του και την στήριξη του κόσμου που ήταν εκεί με τις κυπριακές σημαίες.
«Επικεντρώνομαι στις επόμενες προκλήσεις με τη πυξίδα να δείχνει το Λος Άντζελες το 2028, oπότε και θα είναι η έκτη και τελευταία Ολυμπιάδα της καριέρας μου», αναφέρει στον Filathlos, ο Παύλος Κοντίδης.
Παύλο, καταρχάς να σε ευχαριστήσουμε για την παραχώρηση της συνέντευξης. Πού σε βρίσκουμε αυτή την περίοδο;
Αυτό το διάστημα περνάω περισσότερο οικογενειακές στιγμές, ενώ η προπόνηση μου είναι εκτός νερού, με έμφαση στη φυσική κατάσταση , με γυμναστήριο και ποδήλατο. Από το Νοέμβριο θα μπούμε σιγά-σιγά σε πιο εντατική προετοιμασία ενόψει της νέας χρονιάς.
Ποια τα πλάνα σου και ποιες οι επαγγελματικές σου υποχρεώσεις για το επόμενο διάστημα;
Στα μέσα του Νοεμβρίου θα μεταβώ για προετοιμασία στην Κροατία, όπου θα περάσω κάποιο διάστημα και εντός Δεκεμβρίου. Όσον αφορά στο αγωνιστικό πρόγραμμα, οι πρώτοι μεγάλοι αγώνες είναι τον Απρίλιο στη Μαγιόρκα κι έπειτα το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στην Κίνα τον Μάιο.
Σε πρόσφατη συνέντευξη σου ανέφερες πως η Ολυμπιάδα του Λος Άντζελες το 2028 θα είναι η τελευταία για εσένα. Είναι η τελειωτική σου απόφαση;
Ναι, αυτό ήταν κάτι που ήταν ξεκάθαρο μέσα μου πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού.
Επικεντρώνομαι στις επόμενες προκλήσεις με τη πυξίδα να δείχνει το Λος Άντζελες το 2028, oπότε και θα είναι η έκτη και τελευταία Ολυμπιάδα της καριέρας μου.
Πώς ονειρεύεσαι το μέλλον για εσένα;
Όπως οι περισσότεροι άνθρωποι, με μια όμορφη οικογένεια και επαγγελματικά να κάνω κάτι που με γεμίζει.
Τι θυμάσαι από την πορεία σου μέχρι τώρα και ποια ήταν η πιο σημαντική στιγμή στην καριέρα σου;
Αναμφίβολα οι στιγμές στο βάθρο των Ολυμπιακών Αγώνων, με την κυπριακή σημαία και γενικότερα το πανηγυρικό κλίμα, τόσο στο Λονδίνο το 2012, όσο και πρόσφατα στο Παρίσι. Αλλά και το πρώτο μου Παγκόσμιο Πρωτάθλημα το 2017, στο Σπλιτ της Κροατίας που έγινε δεύτερο μου σπίτι. Ιδιαίτερη στιγμή για εμένα ήταν επίσης το Rolex World Sailor οf the Year 2018 (σ.σ. δίνεται στον καλύτερο ιστιοπλόο του κόσμου).
Παύλο, ποιος είναι ο πιο σημαντικός άνθρωπος για εσένα και γιατί ;
Αρκετοί άνθρωποι έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη ζωή μου και στην καριέρα μου. Κάθε στάδιο της ζωής μου ήταν διαφορετικό. Σίγουρα ξεχωρίζουν η γυναίκα μου, ο άνθρωπος που «κρατάει» την οικογένεια μας για να μπορώ να αφοσιώνομαι στην προετοιμασία και στους αγώνες, ο προπονητής μου που με δίδαξε πάρα πολλά εντός και εκτός νερού και φυσικά οι γονείς μου και η οικογένεια που ήταν από την πρώτη στιγμή δίπλα μου σε ότι χρειάστηκα
Το Παρίσι, ένας μέγας σταθμός στην επαγγελματική σου καριέρα. Μίλησε μας για το ταξίδι σου στους Ολυμπιακούς του Παρισιού;
Το να κερδίζεις ένα δεύτερο Ολυμπιακό μετάλλιο δώδεκα χρόνια μετά το πρώτο, είναι κάτι εξαιρετικά δύσκολο. Προετοιμάστηκα άρτια γι αυτό το ραντεβού και παρότι δεν έκανα τον καλύτερο αγώνα της καριέρας μου, εντούτοις, ήμουν σε τόσο ψηλό επίπεδο αγωνιστικά και πνευματικά, που ήρθε αυτή η τεράστια επιτυχία, με την οποία μπορώ να πω επουλώθηκε μια για πάντα η πληγή που άνοιξε μέσα μου εξαιτίας του τρόπου που έχασα το μετάλλιο στο Τόκυο – η τέταρτη θέση δεν είναι αποτυχία, όμως ο τρόπος που ήρθε με είχε πληγώσει.
Τι δεν θα ξεχάσεις ποτέ από αυτό το ταξίδι;
Δεν νομίζω ότι θα ξεχάσω κάποια στιγμή! Ιδίως τον τερματισμό όταν κλαίγαμε σαν παιδιά με τον προπονητή μου (σ.σ. Jozo Jakelic), οι στιγμές χαράς με τη σύζυγό μου, το γιο μου και όλη την οικογένεια, όπως και τον υπόλοιπο κόσμο που ήταν εκεί με τις κυπριακές σημαίες.
Ο κόσμος σε αγαπά και σε στηρίζει συνεχώς όλα αυτά τα χρόνια. Τι μήνυμα τους στέλνεις ;
Είναι αλήθεια, νιώθω αυτή τη στήριξη σε κάθε αγώνα. Όλη αυτή η στήριξη μού δίνει έξτρα ώθηση και ευχαριστώ όλο τον κόσμο. Ο κάθε αθλητής χρειάζεται αυτή τη στήριξη από όλους. Δεν είναι μόνο προσωπικός αγώνας, αλλά αντιπροσωπεύει και τη χώρα μας. Είναι απερίγραπτο το συναίσθημα να βλέπεις την σημαία του νησιού μας να υψώνεται για επιτυχίες στον αθλητισμό.
Πιστεύεις ότι η Κύπρος υστερεί στον τομέα της ιστιοπλοΐας και αν ναι, τι θα έκανες για να αλλάξει αυτό;
Σίγουρα θα μπορούσαν να ήταν καλύτερα τα πράγματα, όμως δεν υστερεί: η Ιστιοπλοΐα είχε τους πιο πολλούς εκπροσώπους στην κυπριακή Ολυμπιακή ομάδα του Παρισιού, από κάθε άλλο άθλημα. Τέσσερις συγκεκριμένα. Πιστεύω ότι μπορεί να γίνει το εθνικό μας σπορ διότι έχουμε ως δώρο τη θάλασσα.
Ο γιος σου είναι η μεγάλη σου αγάπη;
Δεν χρειάζεται ερώτηση για αυτό…
Πόσες θυσίες έκανες για το επάγγελμα σου; Είσαι πειθαρχημένος ως άνθρωπος;
Δεν είναι θυσίες, αλλά επιλογές. Ό,τι έκανα, το έκανα λόγω της προσήλωσης στους στόχους. Ο κάθε άνθρωπος πρέπει να έχει ένα όνειρο και να δουλεύει προς την εκπλήρωσή του. Μπορεί παιδί να μην έκανα πράγματα που έκαναν άλλα παιδιά, μεγαλώνοντας και κάνοντας οικογένεια να ήμουν μακριά τους για μεγάλα διαστήματα λόγω προετοιμασίας και των αγώνων στο εξωτερικό. Όμως αυτός ήταν ο δρόμος για να κάνω αυτό που αγαπώ και να κυνηγήσω το δικό μου όνειρο.
Αν ήθελες να πραγματοποιηθεί κάτι αύριο, τι θα ήταν αυτό και γιατί;
Θα γέμιζα την Κύπρο με ιστιοπλοϊκά πανιά. Είναι κάτι για το οποίο δουλεύει. Δυστυχώς δεν μπορεί να γίνει με μαγικό ραβδί.