Υπήρξε ηγετική μορφή στον Τακτακαλά, τις χρυσές δεκαετίες της ομάδας απο το 1959 μέχρι το 1979. Για 20 χρόνια ήταν το βασικό στέλεχος και αρχηγός του Ολυμπιακού Λευκωσίας. Ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής Πανικός Ευθυμιάδης αναπολεί, εξιστορεί αναμνήσεις και μιλάει απο καρδιάς στον Filathlos για την μεγάλη του αγάπη, τον Ολυμπιακό Λευκωσίας αλλά και το ποδόσφαιρο που μέχρι σήμερα στα 80 του χρόνια δεν το αποχωρίζεται.
«Θα παίζω μπάλα όσο μου δίνει δύναμη ο Θεός, να μπορώ να τρέχω», αναφέρει στην συνέντευξη του!
Κύριε Ευθυμιάδη, καταρχάς ευχαριστούμε για την συνέντευξη. Υπήρξατε μια ηγετική μορφή στο κυπριακό ποδόσφαιρο, αφού ζήσατε δόξες, επιτυχίες και αναδειχθήκατε και πρώτος σκόρερ στον Ολυμπιακό Λευκωσίας. Μιλήστε μας γι’αυτό.
Έπαιξα ποδόσφαιρο στον Ολυμπιακο από τη σαιζόν 1959-60 μέχρι τη σαιζόν 1978-79. Για 20 χρόνια ήμουν βασικό στέλεχος και αρχηγός της ομάδας για μία δεκαετία όπου πανηγυρίσαμε τρία Πρωταθλήματα, ένα Κύπελλο, τρείς φορές Δευτεραθλητες και δυο φορές φιναλίστ Κυπέλλου. Επίσης αναδείχθηκα τρεις σαιζόν πρώτος σκόρερ Πρωταθλήματος και για τρεις σαιζόν αγωνιστήκαμε στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα, όταν η πρωταθλήτρια Κύπρου αγωνιζόταν την επόμενη σαιζόν στο Ελληνικό Πρωτάθλημα, θεσμός που διακόπηκε με την εισβολή.
Σας λείπουν εκείνες οι εποχές;
Αξέχαστες εποχές, τόσο στα γήπεδα όσο και κοινωνικά, δημιουργώντας γνωριμίες και φιλίες που στέκουν ακόμη.
Τι νοσταλγείτε περισσότερο;
Νοσταλγώ τις ώρες που έμπαινε η ομάδα στο ΓΣΠ και γινόταν πανικός στις κερκίδες με τις φωνές και το γενικό θόρυβο από διάφορα αντικείμενα. Επίσης το μοναδικό αίσθημα της χαράς του γκολ υπέρ της ομάδας μου.
Θυμάστε την πρώτη φορά που παίξατε ποδόσφαιρο; Ποια συναισθήματα σας κυριαρχούσαν;
Έπαιξα το πρώτο παιχνίδι εναντίον της ομάδας της ΑΥΜΑ σκοράροντας και δυο γκολ σε ηλικία 15 1/2 χρόνων. Ήμουν πολύ ενθουσιασμένος για το ντεμπούτο μου που μου έδωσε την ευκαιρία να καθιερωθώ.
Ποιες στιγμές σας στιγμάτισαν στον Τακτακαλά;
Ήμουν μέλος και αρχηγός για κάποια χρόνια της ομάδας της χρυσής δεκαετίας του Ολυμπιακού από τον τελικό της χρονιάς 1962 που χάσαμε από την Ανόρθωση μέχρι την τελευταία μας συμμετοχή στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα, τη σαιζόν 1971-72. Επίσης κατακτώντας το Κύπελλο Κύπρου για πρώτη και μοναδική φορά μέχρι και σήμερα νικώντας στον τελικό το 1977 την ΑΛΚΗ με 2-0.
Παρακολουθείτε την σημερινή πορεία της ομάδας;
Σπάνια πηγαίνω στο γήπεδο λόγω της ξενομανίας που καθιερώθηκε στο ποδόσφαιρο. Μαθαίνω τα νέα από μακριά και με λυπεί η σημερινή θέση και κατάταξη της ομάδας μου.
Πηγαίνετε γήπεδο;
Στο γήπεδο πηγαίνω που και που με τον γιό μου Κώστα.
Ο κόσμος σας αγαπά και το δείχνει καθημερινά, με το που σας συναντά από κοντά. Πόση αγάπη εισπράττετε και το μήνυμα τους στέλνετε;
Ο κόσμος και όχι μόνο του Ολυμπιακού, με αγαπάει πραγματικά, με σταματάει στο δρόμο για να μιλήσουμε για το παρελθόν αλλά και το τώρα.
Με τον Κωστάκη Πιερίδη γράψατε ιστορία. Πείτε μας τι αναμνήσεις σας «ξυπνούν».
Το δίδυμο που δημιουργήσαμε με τον συμπαίκτη, φίλο και κουμπάρο Κωστάκη Πιερίδη, έμεινε στην ιστορία του κυπριακού ποδοσφαίρου ως ίσως το καλύτερο επιθετικό δίδυμο, σκορπώντας τον πανικό στις αντίπαλες άμυνες με τη συνεργασία και την αποτελεσματικότητα μας.
Ποιος ή ποιοι παίχτες ξεχωρίζουν από τα κυπριακά γήπεδα και γιατί;
Οι Πίττας, Πιέρος Σωτηρίου (παίκτης γέννημα της Ακαδημίας Ευθυμιάδη) και Λαΐφης, ξεχωρίζουν αυτή την περίοδο.
Με τι ασχολείστε σήμερα;
Με τα παιδιά, τα εγγόνια μου και με καλούς φίλους περνώ τον καιρό μου.
Λησμονάτε εκείνες τις εποχές;
Είμαι ευχαριστημένος που έζησα τις όμορφες, ρομαντικές εποχές του ποδοσφαίρου.
Απ’οτι γνωρίζουμε παίζετε μπάλα μέχρι και σήμερα.
Ακόμη παίζω μπάλα με παλαίμαχους τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα, που με καλούν ακόμη στα 80 μου χρόνια. Θα παίζω μπάλα όσο μου δίνει δύναμη ο Θεός, να μπορώ να τρέχω!
Πως θα περάσετε τις γιορτές και οι ευχές σας.
Θα περάσω τις γιορτές ήρεμα με τα παιδιά μου. Εύχομαι Καλές Γιορτές σε όλο τον κόσμο. Σας ευχαριστώ πολύ για την ευκαιρία που μου δώσατε για αυτή τη συνέντευξη.