Παγκόσμια μέρα χορού η 29η Απριλίου, ο filathlos365.com.cy τιμά με Αφιέρωμα την πρίμα μπαλαρίνα !
Η Άννα Πάβλοβνα Πάβλοβα (12 Φεβρουαρίου 1881 – 23 Ιανουαρίου 1931) ήταν Ρωσίδα πρίμα μπαλαρίνα στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου!
Η Άννα Πάβλοβα γεννήθηκε στις 12 Φλεβάρη του 1881 στο Λίνγκοβο της Αγίας Πετρούπολης στη Ρωσία από ανύπαντρους γονείς. Ο δεύτερος σύζυγός της μητέρας της, Ματβέι Πάβλοφ, πιστεύεται ότι την υιοθέτησε σε ηλικία τριών ετών, αποκτώντας έτσι το επώνυμό του.
Η Πάβλοβα είναι πιο γνωστή για τη δημιουργία του ρόλου “του κύκνου που πεθαίνει” και με δική της εταιρεία έγινε η πρώτη μπαλαρίνα να περιόδευσε με μπαλέτο σε όλο τον κόσμο.
Το πάθος της Πάβλοβα για την τέχνη του μπαλέτου άρχισε όταν την πήγε η μητέρα της στην παράσταση παραγωγής του Μαριούς Πετιπά “Η Ωραία Κοιμωμένη, στο αυτοκρατικό θέατρο Μαρίνσκι. Το πλούσιο θέαμα έκανε εντύπωση στην Πάβλοβα. Στην ηλικία των εννέα, η μητέρα της την πήγε στην οντισιόν της φημισμένης Αυτοκρατορικής Σχολής Μπαλέτου. Λόγω του μικρού της ηλικίας της και της «ασθενικής» της εμφάνισης, δεν την επέλεξαν. Το 1891, έγινε τελικά αποδεκτή στην ηλικία των 10 ετών. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη σκηνή στην παράσταση Ένα παραμύθι (Un conte de fées) του Μαριούς Πετιπά, την οποία ο υπεύθυνος του μπαλέτου ανέβασε για τους μαθητές του σχολείου.
Τα χρόνια της εκπαίδευσης ήταν δύσκολα για τη μικρή Πάβλοβα. Το κλασικό μπαλέτο δεν ήταν εύκολο για εκείνην. Τα πολύ τοξωτά πόδια, οι λεπτοί της αστράγαλοι και τα μακριά άκρα της έρχονταν σε αντίθεση με το μικρό και συμπαγές σώμα που είχαν οι μπαλαρίνες εκείνη την εποχή. Οι συμμαθητές της την κορόιδευαν με παρατσούκλια όπως “η σκούπα” και “Ο μικρός άγριος”.
Απτόητη, η Πάβλοβα εκπαιδευόταν για να βελτιώσει την τεχνική της. Εξασκούταν συνεχώς αφού μάθαινε κάθε βήμα. Έκανε επιπλέον μαθήματα από τους σημαντικότερους καθηγητές της εποχής.
Έκανε το επίσημο ντεμπούτο της στο Αυτοκρατορικό Θέατρο Μαριίνσκι στην παράσταση του Πάβελ Γκερτ, Οι ψευδείς Δρυάδες.
Το κοινό αιφνιδιάστηκε από το στυλ της Πάβλοβα, που έδινε λίγη προσοχή στους ακαδημαϊκούς κανόνες: συχνά ερμήνευε τους ρόλους της με λυγισμένα τα γόνατα, με κακό ταρνάουτ (turnout), άστοχες στάσεις των χεριών (port de bras) και λάθος τοποθετημένα γυρίσματα (tours). Ένα τέτοιο στυλ, με πολλούς τρόπους, επανερχόταν στην εποχή του ρομαντικού μπαλέτου και τις μεγάλες μπαλαρίνες της παλιάς εποχής.
Η Πάβλοβα γρήγορα ανελίχθηκε μέσα από τις σειρές, για να γίνει μια από τις αγαπημένες χορεύτριες του παλιού μαέστρου Πετιπά. Ήταν από τον ίδιο τον Πετιπά που η Πάβλοβα έμαθε τους πρωταγωνιστικούς ρόλους της Πακίτα, της Πριγκίπισσας Ασπίκια στο έργο Η κόρη του Φαραώ, της Βασίλισσας Νίσια στο Βασιλιάς Κανδαύλης και τη Ζιζέλ.
Έχαιρε θαυμασμού από τους φανατικούς μπαλετόφιλους της τσαρικής Αγίας Πετρούπολης και οι λεγεώνες των οπαδών της αυτοαποκαλούνταν Παβλοβάτσι.
Η Πάβλοβα είναι ίσως πιο γνωστή για τη δημιουργία του ρόλου του κύκνου που πεθαίνει, σε μια σόλο χορογραφία του χορογράφου Μισέλ Φοκίν.
Η Πάβλοβα χορογράφησε η ίδια διάφορα σόλο για τον εαυτό της.
Λίγα χρόνια πριν πεθάνει, και συγκεκριμένα το 1926, η Πάβλοβα είχε κάνει μία περιοδεία στην Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία. Σύμφωνα με τον βιογράφο της μπαλαρίνας, Κιθ Μόνεϊ, όταν εκείνη τη χρονιά έδωσε την παράστασή της στη Νέα Ζηλανδία, ένας από τους σεφ του ξενοδοχείου Γουέλινγκτον μαγεύτηκε τόσο πολύ από την παρουσία της στην σκηνή, που εμπνεύστηκε την δημιουργία ενός ντελικάτου και αέρινου γλυκού, το οποίο ονόμασε πάβλοβα. Η αλήθεια είναι πως μέχρι και το 1929 δεν υπήρχε καμία καταγεγραμμένη συνταγή πάβλοβας στη Νέα Ζηλανδία, γεγονός που μειώνει εξαιρετικά την αξιοπιστία της συγκεκριμένης ιστορίας.